Het had zo mooi kunnen zijn voor Ferrari. Het hele weekend had de renstal uit Maranello de Mercedessen van Hamilton en Bottas ruim achter zich gelaten. Opvallend hierbij: Charles Leclerc was zijn teamgenoot Sebastian Vettel – vrijdag nog de snelste in de tweede vrije training -voortdurend de baas. In Q1, 2 en 3 op zaterdag was Leclercq de snelste man op de baan en pakte hij overtuigend zijn eerste poleposition, voor Vettel en de Mercedessen op de tweede startrij. Op zondag leek Leclerc bovendien op weg naar zijn eerste Grand Prix-zege, maar een haperende Ferrari-motor gooide ongeveer tien ronden voor de finishvlag roet in het eten.
Terug op kop
De druiven waren wel heel zuur voor de 21-jarige coureur uit Monaco. Na een matige start, die hem de eerste ronden nog terugwierp naar de vierde plaats achter Vettel, Bottas en Hamilton, kwam Leclerc goed in zijn ritme. Hij vocht zich terug naar de tweede plaats en al in de zesde ronde pakte hij de kop ten koste van Vettel. Vanaf dat moment bouwde Leclerc zijn voorsprong gestaag verder uit, slechts onderbroken door pitstops voor banden.
Minimale verschillen
Achter de soeverein leidende Leclerc was er volop strijd. Net als in Australië waren de verschillen achter de topteams minimaal. In de kwalificatie ging het opnieuw om tienden en zelfs honderdsten van seconden. Pierre Gasly haalde deze keer wel Q2, maar daar bleef het bij. De auto’s van Rich Energy Haas F1 Team kwalificeerden zich als 6e (Magnussen) en 8e (Grosjean), terwijl ook Sainz in zijn McLaren er goed bijzat met plaats 7. Raikkonen pakte met zijn Alfa Romeo P9 voor de McLaren van de opnieuw sterke Lando Norris. Die kleine verschillen in de kwalificatie zorgden ook tijdens de race voor spannende duels op de baan.
Duel Hamilton-Vettel
Het mooiste duel was echter de strijd om de tweede plaats tussen Hamilton en Vettel. In de 23e ronde had Vettel Hamilton nog ingehaald, maar in de 38e ronde zette de Brit orde op zaken met een prachtige inhaalmanoeuvre buitenom. Die gewaagde move had grote gevolgen voor de Duitser. Door te snel op het gas te gaan, spinde hij zijn Ferrari waarmee hij zijn banden om zeep hielp. Op weg naar de pits voor nieuwe banden zorgden die beschadigde banden voor zo veel vibraties, dat Vettels voorvleugel spontaan afbrak. Hij zou toch nog als vijfde weten te finishen, achter Max Verstappen.
Bijrol Verstappen
Verstappen moest in Bahrein genoegen nemen met een bijrol. Na de veelbelovende podiumplek in Australië leek het team van Red Bull in Bahrein weer terug bij af achter Ferrari en Mercedes. Was het vorig jaar vooral de Renault-motor die bij Max voor frustratie zorgde, op het winderige Bahrain International Circuit had hij veel problemen met de afstelling van zijn auto, normaal gesproken het sterke punt van Red Bull. Het resulteerde in te weinig grip om aanvallend te kunnen rijden. Meer dan een vijfde startpositie zat er niet in en tijdens de race moest hij zich zelfs verdedigen tegen aanvallen van Carlos Sainz in zijn McLaren-Renault. De beide ex-Toro Rosso-teamgenoten raakten elkaar, waardoor Sainz de pits moest opzoeken met een lekke band.
Gered door Renault
Charles Leclerc leek met zo’n 10 seconden voorsprong op Hamilton onbedreigd op weg naar zijn eerste GP-zege, totdat in de 46e ronde het noodlot toesloeg. ‘What’s happening?!’ vroeg hij vertwijfeld via de boordradio, toen hij merkte dat zijn Ferrari-motor plots flink minder vermogen leverde. Volgens de ene lezing een probleem met het hybride systeem, Ferrari zou achteraf zelf verklaren dat een van de zes cilinders was uitgevallen. Feit was dat Leclerc per ronde seconden verloor en zo een makkelijke prooi werd voor eerst Hamilton en later Bottas. Verstappen dreigde hem zelfs nog van het podium te stoten, maar de safety car in de slotfase, door het uitvallen van beide Renaults, bracht redding. De derde plek, Leclercs eerste podium in de Formule 1, werd er zo dus een met een nare bijsmaak. Volgende race: Grand Prix van China van 12 t/m 14 april.
Circuit van Bahrein vergt veel van de coureurs en van de remmen
De tweede race om het wereldkampioenschap Formule 1 werd verreden op het Bahrain International Circuit. Dit circuit in de woestijn van Sakhir werd ontworpen door Hermann Tilke en de bouw ervan kostte 150 miljoen dollar, waarvan het grootste deel voor de aanleg van de asfaltbaan.
Veel mechanische grip
Sinds 2014 geldt de Grand Prix van Bahrein als een avondrace, mogelijk gemaakt door de installatie van een hoogwaardig kunstlichtsysteem. Ondanks dat de race na zonsondergang plaatsvindt, lag de asfalttempratuur de vorige edities altijd tussen de 26 en 31 °C, net als dit jaar. Deze omstandigheden dragen bij aan de sterke mechanische grip op deze baan. De aanwezigheid van veel rempunten waar krachtig wordt geremd, vooral in de middensector van het circuit, betekent hoge slijtage van de remmen.
Brembo-modificaties
Om te anticiperen op de snellere auto’s van 2019, waardoor grotere frictiekrachten optreden, hebben de Brembo-technici het aantal koelgaten in de carbon remschijven vergroot en daarnaast ook nieuwe remklauwen ontwikkeld. Voor elke F1-team afzonderlijk heeft Brembo specifieke remsystemen ontworpen, zodat deze optimaal kunnen worden geïntegreerd in de aerodynamische en mechanische karakteristiek van de auto.
Zware testcase
Dit circuit in het Midden-Oosten is een extreem zware testcase voor alle onderdelen van het remsysteem, zoals Brembo-technici ook kwalificeren in de moeilijkheidsgraadindex. Op een schaal van 1 tot 5 scoort het Bahrain International Circuit een 4, waarmee het geldt als een van de zwaarste circuits voor de remmen. Alleen Montreal, Mexico City, Abu Dhabi en Singapore worden als nog zwaarder beoordeeld.
Remkrachten tijdens de Grand Prix
In Bahrein remmen de coureurs per ronde net iets minder dan 15 en een halve seconde, oftewel 18% van de race. De gemiddelde vertragingskracht is 4,1G over het hele circuit gemeten, terwijl dit voor bocht 6 bijvoorbeeld slechts 2,3G is. De hoeveelheid energie die door elke bolide wordt gegenereerd van start tot finish is ruim 225 kWh. Gedurende de race remt elke coureur 450 maal, met een totale pedaalkracht van circa 60 ton. Met andere woorden, elke coureur oefent een pedaalkracht uit van meer dan 650 kg per minuut.
Meest veeleisende remzones
Het circuit van Bahrein telt 8 rempunten, waarvan er 3 worden beoordeeld als cruciaal voor de remmen, 4 rempunten hebben een gemiddelde moeilijkheidsgraad en de laatste is relatief eenvoudig. Het lastigste rempunt is dat voor bocht 1. De auto’s remmen hier krachtig af van circa 331 km/u tot circa 83 km/u, over een afstand van 118 meter en binnen 2,4 seconden. Hierbij trappen de coureurs met een kracht van 212 kg op het rempedaal en ondergaan zij hierbij 5,5G aan vertragingskrachten. Lagere G-kracht, maar nog altijd fors, is die van 4,9G voor bocht 14. Hier remmen de coureurs van circa 309 km/u af in minder tijd en over een kortere afstand, namelijk binnen 1,81 seconden en over 101 meter. Ook het afremmen voor bocht 4 is indrukwekkend. Hier vertraagt een Formule 1-bolide met 167 km/u, met een vertragingskracht van 4,4G en een pedaalkracht van 140 kg over een afstand van 106 meter.
Brembo-erelijst
Tot de Grand Prix van Bahrein van afgelopen zondag, hadden auto’s met Brembo-remklauwen 12 van 14 races gewonnen, waaronder de laatste 11. Ferrari was het meest succesvol, met 6 overwinningen. Alle 7 winnaars van de GP van Bahrein deden dit ten minste eenmaal met Brembo-remmen. Sebastian Vettel, winnaar met Ferrari in 2017 en 2018, moest de zege dit jaar laten aan Lewis Hamilton in zijn Mercedes.
Bron en animatie: Brembo
Afbeelding: GPtoday.net
Meer van dit onderwerp weten?
Ander nieuws?
Nooit meer het laatste nieuws missen?
Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief en blijf altijd op de hoogte.