Vooraf aan de race in Frankrijk waren de verwachtingen nog zo hooggespannen. 2019 moest wel een spannend Formule 1-seizoen gaan worden. Ferrari wist het gat op Mercedes eindelijk te dichten en wie weet welke prestaties Red Bull kon behalen de nieuwe Honda-motor? Maar na de achtste race op Circuit Paul Ricard lijkt het gat dat Lewis Hamilton heeft geslagen alweer nauwelijks te overbruggen. Met zes overwinningen, 36 punten los van zijn teamgenoot Bottas en maar liefst 76 punten voor op Vettel in zijn Ferrari. De âScuderiaâ uit ItaliĂ« lijkt vooralsnog – de vorige race in Canada uitgezonderd – niet verder te komen dan het uitdelen van wat plaagstootjes. Verstappen in zijn Red Bull vatte zijn frustratie veelzeggend samen via de boordradio: âIk kan gewoon niet harder!â
Hamilton sterker dan ooit
Lewis Hamilton blijkt dit seizoen – net als zijn Mercedes – sterker dan ooit. In Frankrijk vertrokken vanaf pole position, liet hij het hele veld zijn achtervleugel zien, totdat hij uit het zicht verdween. Op de finish was zijn voorsprong op teamgenoot Valtteri Bottas ruim 18 seconden. Hiermee werden de verhoudingen binnen team Mercedes nog eens onderstreept en zijn we de sterke seizoensstart van de Fin alweer bijna vergeten. Op Paul Ricard moest Bottas in de laatste ronden zelfs alle zeilen bijzetten om de Ferrari van de sterk rijdende Charles Leclerc achter zich te houden. Bij het vallen van de vlag was het verschil slechts 9 tienden van een seconde. Daarachter finishte Verstappen als vierde op 16 seconden, met een kleine halve minuut voorsprong op Vettel. Die was nog even snel de pits ingedoken voor verse Soft-banden, om in de laatste ronde de snelste tijd te zetten voor het bonuspunt. Het was een schrale troost voor de Italianen tegenover al het Mercedes-geweld.
Strijd in het middenveld
Qua spanning was de GP van Frankrijk er een om snel te vergeten. De meeste inhaalacties op de baan vonden plaats in het middenveld, waar de verschillen dit seizoen – en dat is wel winst ten opzichte van vorig jaar – bijzonder klein zijn. Dat blijkt ook tijdens de kwalificatie, waarin tegenwoordig zomaar tien autoâs binnen minder dan een seconde van elkaar zitten. In Q1 en Q2 kun je er daarom niet meer op vertrouwen dat je met Ă©Ă©n snelle ronde door bent naar de volgende kwalificatiesessie. Zo ondervond Max Verstappen nog pijnlijk in Canada twee weken geleden, waar hij Q3 miste. In Frankrijk leek hij opnieuw met vuur te spelen, want hij sloot Q1 af met een schamele 14e tijd.
Derde startrij voor McLaren
Het meest verrassende van de kwalificatie op Circuit Paul Ricard was het sterke optreden van team McLaren. In alle sessies zaten Carlos Sainz en Lando Norris er goed bij en in Q3 pakten zij zelfs P5 en P6, Norris vóór Sainz. Mercedes onderstreepte zijn overwicht van dit seizoen nog eens door de eerste startrij te pakken, waarbij Hamilton Bottas pas in Q3 wist voor te blijven. De Fin was de snelste in Q1 en Q2. Leclerc zette zijn Ferrari op P3, voor Verstappen op P4. Vettel viel opnieuw uit de toon door te stranden op P7, na een eerste mislukte run in Q3. Ricciardo zette zijn Renault op P8 en Pierre Gasly plaatste de tweede Red Bull op P9, waarbij hij 8 tienden toegaf op zijn teamgenoot Max. Antonio Giovinazzi in zijn Alfa Romeo maakte de vijfde rij compleet.
Venijn in de staart
Zoals hiervoor al beschreven, viel er tijdens de race niet veel te genieten voor de racefans. Na de start waren er niet veel positiewisselingen. Beide McLarens maakten het Max Verstappen nog even moeilijk, maar die verdedigde knap en zette zijn Red Bull nog naast de Ferrari van Leclerc. Die accelereerde hem echter eenvoudig uit, precies datgene wat Max ook dit seizoen weer frustreert: te weinig pure snelheid in zijn Red Bull, ondanks de extra pkâs waar Honda voor had gezorgd. De onderlinge verschillen voor in het veld groeiden gestaag gedurende de race. De toeschouwers moesten tot het einde wachten voor enige actie. Eerst zorgde Albon voor een korte Virtual Safety Car-situatie door een afzettingspaaltje om te rijden. Intussen kampte de arme Lando Norris op P7 met een hydraulisch probleem aan zijn McLaren, waardoor hij geen stuurbekrachtiging meer had. Hij verloor hierdoor maar liefst drie plaatsen, aan Ricciardo, Raikkonen en Hulkenberg, hoewel Ricciardo na afloop nog werd teruggezet door het verlaten van de baan.
Op naar Oostenrijk
Hamilton reed glorieus naar zijn zesde GP-zege van 2019 en lijkt zo hard op weg naar zijn zesde wereldtitel. Verstappen deed opnieuw niets fout, reed sneller dan zijn auto eigenlijk kan, maar moest weer genoegen nemen met P4, zijn vijfde dit seizoen. Het voedt de geruchten dat dit weleens zijn laatste GP-seizoen voor Red Bull zou kunnen zijn, omdat het team er maar niet in slaagt hem een winnende auto te bieden. Wie weet, brengt de GP van Oostenrijk weer hoop, de race die Max vorig jaar verrassend op zijn naam schreef. We gaan het zien, in het weekend van 28 t/m 30 juni.
hierBekijk  de volledige uitslag en hier de stand van rijders en teams.
1.800 meter lang recht stuk onderbroken door krachtig remmen voor chicane
Circuit Paul Ricard, in de gemeente Le Castellet, werd geopend in 1970. Het ligt in het zuidoosten van Frankrijk, in de regio Provence-Alpes-CĂŽte dâAzur. Het circuit dankt zijn naam aan Paul Ricard, maker van de beroemde Franse pastis. Hij wilde deze streek meer aanzien geven, met de organisatie van een groot internationaal sportevenement.
Sinds 1971
In 1971 werd hier de eerste Grand Prix Formule 1 verreden en tot 1990 werd dit afgewisseld met het circuit van Dijon. Het huidige circuit komt in grote lijnen overeen met dat in de periode 1971-1985, ook in vergelijking met het verkorte circuit (3.813 meter), dat van 1986 tot 1990 in gebruik was. Het belangrijkste verschil met het originele circuit is de chicane die werd ingebouwd in de âligne droite du Mistralâ, die dit 1.800 meter lange rechte stuk opdeelt in twee secties.
Snelle bochten in Frankrijk
Met zijn lengte van 5.842 meter behoort de baan tot de vijf langste circuits van de GP-kalender, na Spa-Francorchamps, Bakoe, Silverstone en Sochi. Technisch is het circuit bijzonder uitdagend, waarbij met gemiddelde downforce wordt gereden. De baan heeft zeer snelle bochten zoals âSignesâ (bocht 10), die tijdens de race vol gas wordt genomen. Andere bochten zijn weer langzaam, zoals bocht 15 waar de snelheid zakt tot onder de 90 km/u. De Brembo-technici kwalificeren dit circuit als âmildâ voor de remmen. Op een schaal van 1 tot 5 scoort Circuit Paul Ricard qua moeilijkheidsgraad een 2.â
Remkrachten tijdens de Grand Prix
Gemiddeld remmen de Formule 1-coureurs 15,5 seconden per ronde. Dit komt overeen met de remactiviteit tijdens de Grand Prixâ van Bahrein en Rusland. Op Circuit Paul Ricard worden de remmen gedurende 17% van de race belast. In Bahrein is dit 18% en in Rusland 16%. Het gemiddelde van de maximale vertragingskrachten tijdens de race bedraagt 3,1G want vanaf bocht 9 tot aan de finish is er slechts Ă©Ă©n 3,1G-bocht, terwijl de andere niet boven de 2,3G uitkomen. Zowel de gegenereerde remkracht (115 kWh) als het totaal van pedaalkracht per auto tijdens de race (33 ton) behoort tot de laagste waarden op de GP-kalender van 2019.
Meest veeleisende remzonesÂ
Vijftien bochten op Circuit Paul Ricard komt overeen met acht remzones. Slechts Ă©Ă©n bocht geldt als zwaar voor de remmen, twee bochten staan te boek als gemiddeld en de overige vijf als licht. Het hardst wordt geremd voor bocht 8, de chicane die het lange rechte stuk âMistralâ in tweeĂ«n deelt. Hier komen de bolides aan met 340 km/u en remmen gedurende 2,09 seconden over een afstand van 123 meter af tot 137 km/u. Hierbij trappen de coureurs met een kracht van 142 kg op het rempedaal en ondergaan hierbij 5,3G aan vertragingskrachten. Ook de eerste bocht na de finishlijn is zeer uitdagend. Hier remmen de autoâs af van 331 km/u tot 177 km/u binnen 1,72 seconden, met een pedaaldruk van 98 kg en een vertragingskracht van 4,4G. Iets lagere krachten worden bereikt bij âVirage de lâHĂŽtelâ (bocht 3). Hier remmen de coureurs af van 299 km/u tot 163 km/u binnen 1,86 seconden, waarbij zij 4G moeten doorstaan.
Brembo-erelijstÂ
Alain Prost won de Franse Grand Prix in 1989 met McLaren en in 1990 met Ferrari, beide keren met Brembo-remmen. Brembo won de Franse Grand Prix op Circuit Paul Ricard ook met Ferrari, in 1975. Nik Lauda pakte daar toen pole position, won de race en leidde van start tot finish.
Bron en animatie:Â Brembo.com
Meer van dit onderwerp weten?
Ander nieuws?
Nooit meer het laatste nieuws missen?
Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief en blijf altijd op de hoogte.