Zou het er in Monaco dan eindelijk toch van komen, de allereerste pole position voor Max Verstappen? Op het uitdagende stratencircuit haalde hij op zaterdag het uiterste uit zijn Red Bull-Honda. In Q2 was hij zelfs de snelste, maar in de beslissende kwalificatie moest hij beide Mercedessen toch weer voor zich dulden. En Ferrari? Daar rommelde het als vanouds in de pits. Vettel kwalificeerde zich nog op P4, maar door een inschattingsfout van het team maakte Leclerc, in de derde vrije training nog de snelste, geen tweede run in Q1, waardoor hij Q2 miste.
Niki Lauda
Het raceweekend in Monaco stond ook in het teken van Niki Lauda, die in de week ervoor op 70-jarige leeftijd overleed aan terugkerende complicaties na een longtransplantatie vorig jaar. De legendarische drievoudig wereldkampioen, die in 1976 een bijna fatale crash op de Nürburgring overleefde en voor een belangrijk deel verantwoordelijk was voor de successen van het huidige Mercedes-team, werd door de hele F1-wereld geëerd. Hamilton en Vettel reden met replica’s van Lauda’s racehelmen en elk team gaf op zijn eigen manier uiting aan rouw en respect voor de kleurrijke Oostenrijker.
Spannende optocht
Hoe belangrijk een goede kwalificatie in Monaco is, bleek wel weer tijdens de race op zondag. Hamilton pakte resoluut de kop en Verstappen, die een uitstekende start had, deed een poging binnendoor bij Bottas voor Sainte-Dévote. Om een touché te vermijden, moest hij weer achter de Fin aansluiten op weg naar boven, richting het casino. Omdat inhalen bijna onmogelijk is op deze smalle baan met zijn korte rechte stukken, ontstond al gauw de bekende optocht, maar saai werd de race geen moment. Met dank ook aan thuisfavoriet Leclerc, die van achteren toch naar voren probeerde te komen. Zijn inhaalactie op Grosjean in La Rascasse in de achtste ronde mocht er zijn. Een ronde later probeerde hij het op dezelfde plek bij Nico Hulkenberg, maar die gaf minder ruimte. Leclerc raakte met zijn rechterachterwiel de vangrail en spinde, met een lekke band als resultaat. Dit zou grote gevolgen hebben voor het verdere verloop van de race.
Safety Car
In zijn haast de pits te bereiken, reed Leclerc zijn lekke band aan stukken, waarbij hij ook de bodemplaat van zijn Ferrari beschadigde. De vele brokstukken die hierdoor op de baan belandden, veroorzaakten in de twaalfde ronde een Safety Car-situatie, voor de meeste teams het sein om de pits in te duiken voor een bandenwissel. Van de kopmannen was Hamilton de eerste, op de voet gevolgd door het trio Bottas, Verstappen en Vettel. De pitstop van Red Bull was zeer snel, maar bij het wegsturen van Max zagen ze de vertrekkende Mercedes van Bottas over het hoofd. De auto’s raakten elkaar en de plaats winst die Verstappen ermee leek te boeken, werd tenietgedaan door een 5-secondenstraf. Bottas moest nog opnieuw naar binnen omdat hij door het incident met Verstappen ook een lekke band had opgelopen en sloot als vierde aan achter Vettel.
Spanning tot de finish
Door de pitstops en de tijdstraf van Verstappen was een nieuwe situatie ontstaan, die tot de finishvlag voor veel spanning zou zorgen. Verstappen, Bottas en Vettel hadden voor de harde banden met de witte wangen gekozen, terwijl Hamilton op kop op de gele Medium-banden reed. Die keuze bezorgde de Britse wereldkampioen veel onrust, want naarmate de race vorderde, zag je het loopvlak van zijn banden letterlijk eraan gaan. Verstappen, die zijn 5 seconden tijdstraf per se wilde compenseren, moest Hamilton passeren om een gat te kunnen slaan.
Verstappen jaagt op Hamilton
Overal, maar vooral in de Grand Hotel Hairpin (voorheen Loews Hairpin), stak Max de neus van zijn Red Bull naast de Mercedes van Hamilton. Het mocht niet baten. Hamilton verdedigde zijn positie door zich flink breed te maken. In de 76e van de 78 ronden plaatste Max bij het uitkomen van de tunnel een gewaagde uitremactie. De auto’s raakten elkaar zelfs even en schoven door, maar Hamilton behield zijn eerste plek en won de race. Door de tijdstraf viel Verstappen net buiten het podium, want Vettel en Bottas finishten ruim binnen de marge van 5 seconden. Max’ teamgenoot Gasly werd knap 5e (na een gridstraf van drie plekken) en reed bovendien de snelste ronde na een tactische bandenwissel. Carlos Sainz (McLaren-Renault) scoorde een uitstekend 6e plaats. De Toro Rosso-Honda’s finishten op P7 en P8 en de laatste punten waren voor Grosjean (Haas) en Ricciardo (Renault). Hamilton leidt het tussenklassement voor Bottas, Vettel verdrong Verstappen van de derde plaats. Volgende race: Grand Prix van Canada van 7 t/m 9 juni.
Bekijk hier de volledige uitslag en hier de stand van rijders en teams.
In Monaco wordt het langst geremd van alle F-circuits
De zesde GP van het jaar werd verreden door de nauwe straten van Monaco. Dit prinsdom aan de Côte d’Azur vormt al sinds 1955 onafgebroken het decor voor de F1-races, de eerste Grand prix vond er plaats in 1950. Omdat de vangrails hier letterlijk pal tegen het circuit staan, vergt ‘Monaco’ het uiterste van de coureurs. Je rempunt missen, al is het maar met een metertje, wordt genadeloos afgestraft en dan eindigt je race in de vangrails.
870 remmanoeuvres
Het krappe circuit is ook de reden dat de remmen in Monaco geen moment rust krijgen. Tot de geblokte vlag remt elke coureur 870 maal. Monaco behoort tot de circuits waar downforce allesbepalend is en waar een groot deel van de tijd wordt geremd, hoewel de remkrachten daarbij relatief laag zijn. Toch krijgen de remmen het op dit circuit zwaar te verduren omdat ze weinig koeling krijgen, waardoor de temperatuur van de remklauwen en remvloeistof flink oploopt.
Oververhitting
In het verleden leidde dit nog weleens tot vapour-lock, het moment waarop de remvloeistof in de remklauwen het kookpunt bereikt. Hierdoor wordt de rempedaalslag groter, waardoor de remmen minder direct aangrijpen. Tegenwoordig hebben de Brembo-technici dit probleem onder controle, door de koeling aanmerkelijk te verbeteren. Bijvoorbeeld door het aanbrengen van veel meer ventilatiegaatjes. De Brembo-technici kwalificeren het Circuit van Monaco als gemiddeld zwaar voor de remmen. Op een schaal van 1 tot 5 scoort het stratencircuit een 3.
Remkrachten tijdens de Grand Prix
Ondanks dat het circuit van Monaco met zijn 3.337 meter het kortste is van de F1-kalender, staat de baan op de tweede plaats wat betreft het aantal remzones. Het zijn er 11, dat is 5 meer dan in Montreal, dat wordt beschouwd als een van de zwaarste circuits voor de remmen. De inspanningen die nodig zijn om te remmen, staan niet direct in verhouding tot het aantal remzones of de duur van de remmanoeuvres. In Monaco remmen de coureurs elke ronde 18,5 seconden lang, wat neerkomt op 27% van de race. Dit is het langst van alle circuits op de kalender.
61,5 ton pedaaldruk
Omdat de rechte stukken niet bijzonder snel zijn, met uitzondering het punt waar de auto’s de tunnel verlaten en Mirabeau Haute, duurt het remmen nergens langer dan 2,6 seconden. Ook zijn er 5 bochten, waar de vertragingskrachten zelfs lager liggen dan 3G. Dit vertaalt zich in een gemiddelde vertragingskracht over het hele circuit van 3G, bijna 2G lager dan de krachten in Montreal. Door de vele remzones is de totaal gegenereerde remenergie hoog gedurende de race: 239 kWh. Brembo-technici voorspelden vooraf dat elke coureur tijdens de race in totaal 61,5 ton aan kracht zou moeten uitoefenen op het rempedaal. Dit komt overeen met ruim 600 kg per minuut.
Meest veeleisende remzones
Van de 11 remzones op het Circuit van Monaco staan er slechts 2 te boek als zwaar voor de remmen, 2 als gemiddeld en 7 als licht. Het meest uitdagende rempunt ligt direct na de tunnel (voor bocht 10): hier komen de bolides met ruim 290 km/u de tunnel uit en remmen in minder dan 2,5 seconden (2,48 om precies te zijn) af tot 89 km/u. Dit doen de coureurs over een afstand van slechts 118 meter. Op dit punt krijgen de coureurs 4,5G aan vertragingskracht te verduren en moeten zij een pedaalkracht uitoefenen van 144 kg. Bij Mirabeau Haute (bocht 5) remmen de auto’s af van 232 km/u tot 75 km/u, binnen 2,52 seconden en over een afstand van 91 meter. Hierbij komen veel lagere krachten vrij: 116 kg pedaaldruk en 3,6G. De hoogste topsnelheid van 298 km/u wordt op dit circuit behaald aan het eind van het rechte stuk over start/finish voor Sainte-Dévote. Deze bocht is niet heel scherp. De coureurs remmen hier 2,12 seconden af en nemen de bocht vervolgens met 108 km/u.
Brembo-erelijst
Op het Circuit van Monaco boekte Brembo zijn allereerste F1-overwinning ooit. Met dank aan Niki Lauda, die de race in 1975 won met Brembo-schijfremmen op zijn Ferrari 312T. Tot de Grand Prix van afgelopen weekend met de zege van Hamilton wisten auto’s met Brembo-remmen al 26 van de 44 races te winnen. Ayrton Senna schreef de Grand Prix van Monaco zesmaal op zijn naam, altijd in een auto die was uitgerust met Brembo-remmen.
Bron en animatie: Brembo.com
Afbeelding: Shutterstock
Meer van dit onderwerp weten?
Ander nieuws?
Nooit meer het laatste nieuws missen?
Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief en blijf altijd op de hoogte.