Lewis Hamilton bederft Ferrari-feestje op Monza

Na de winst vorige week van Vettel op Spa-Francorchamps was het team van Ferrari als topfavoriet naar de thuis-Grand Prix op Monza gekomen. Zoals verwacht, deden de Ferrari’s het uitstekend op het snelle circuit van Monza, met topsnelheden van tegen de 350 km/u. Tot uitzinnige vreugde van de Italiaanse tifosi bezette ‘Scuderia Ferrari’ na de beslissende kwalificatie op zaterdag de eerste startrij, met Kimi Raikkonen op pole position naast titelkandidaat Sebastian Vettel. Zou het dan toch eindelijk gaan gebeuren: een Ferrari-zege op Monza, waar de fans al sinds 2010 naar verlangden?

Vettel gooit eigen glazen in

De Ferrari’s moesten op zondag flink aan de bak want leider in het tussenklassement Lewis Hamilton stond met zijn Mercedes op slechts 14 duizendste seconde achter Vettel op P3. Valtteri Bottas volgde op 4 tiende van Hamilton en Max Verstappen, die met zijn Renault-motor duidelijk vermogen te kort kwam op de lange rechte stukken, stond daar weer een 1 seconde achter.

Raikkonen, Vettel en Hamilton hadden een uitstekende start en behielden hun positie voor de eerste chicane. Ook Verstappen kwam prima van zijn plek en had Bottas bij deze chicane al te pakken. Bij de tweede chicane, na het rechte stuk na de Curva Grande, ging het mis voor Vettel. Hamilton remde hem aan de buitenkant uit en zat voor hem in de chicane, maar Vettel wilde zijn positie niet prijsgeven. Dit eindigde in tranen voor hemzelf, want na een touché met Hamiltons Mercedes spinde Vettel zijn Ferrari en moest hij achter aan het veld aansluiten met een beschadigde neus. Vettel had nog geluk met de safety car-situatie door de schade aan de Toro Rosso van Brendon Hartley, waardoor zijn pitsstop voor een nieuwe neus hem relatief weinig tijd kostte.

Teamtactiek Mercedes verslaat Ferrari

Nadat de safety car de baan had verlaten, nam Hamilton direct de koppositie van Raikkonen over na een mooi slipstreamduel. ‘The Iceman’ liet dit echter niet op zich zitten en pakte de kop dezelfde ronde nog terug, op een afstandje gevolgd door Verstappen en Bottas. De bandenwisselstrategie zou belangrijk worden voor het verdere verloop van de race. Raikkonen wisselde als eerste, waarna het ‘Hammertime’ was voor Hamilton om tijd te winnen. Toch reed hij zijn bandenwissel nog altijd achter de Ferrari van de Fin die op dat moment tweede lag achter Hamiltons teamgenoot Bottas, die nog naar binnen moest voor zijn pitsstop. Het Mercedes-team hield Bottas echter lang buiten om het tempo van Raikkonen te drukken, waardoor Hamilton kon aansluiten. Nadat ook Bottas de pits had opgezocht voor nieuwe banden had Raikkonen intussen zo veel van zijn tweede set banden gevergd, dat Hamilton hem acht ronden voor het einde vrij eenvoudig kon inhalen. Wéér geen Ferrari-rijder op het hoogste podium in Monza.

Tijdstraf Verstappen

Verstappen kreeg nog 5 seconden tijdstraf aan de broek omdat hij Bottas tijdens een inhaalactie te veel naar buiten zou hebben gedrongen waardoor hij rechtdoor schoot bij de chicane. Zo verloor Verstappen niet alleen zijn fraaie derde plaats aan Bottas, maar streefde ook Vettel hem nog voorbij. Hiermee werd Vettel vierde, maar hij zag zijn achterstand in het kampioenschap op Hamilton oplopen tot 30 punten. Volgende Grand Prix is de avondrace in Singapore, die bij kunstlicht wordt gereden.

Er wordt weinig geremd op het snelle Italiaanse circuit, maar wel extreem hard

Formule 1 is synoniem voor snelheid en als er ergens hard gereden wordt, dan is het wel op het Autodromo Nazionale Monza, waar in het weekend van 31 t/m 2 september de 14^e race werd verreden voor het Wereldkampioenschap 2018.

Algemeen bekend onder de bijnaam ‘Temple of Speed’ ligt dit circuit in de streek Brianza, slechts 15 km van Milaan. Het werd in 1922 speciaal aangelegd voor de Grand Prix van Italië. Met 68 Grand Prix’ hier verreden, is het ‘Autodromo Nazionale Monza’ het meest gebruikte circuit in de historie van de Formule 1. Op Monaco werd tot nu toe 65 keer een Grand Prix verreden, op Silverstone 52 keer. Om de snelheden van de eenzitters terug te dringen, werden in jaren ’70 van de vorige eeuw twee chicanes toegevoegd, de zogeheten ‘Varianti’.

Snelste ronde ooit

De meest recente aanpassing aan het circuit dateert van 2000, toen de ‘Variante del Rettiflio’ werd verlegd. Tijdens de kwalificatie van afgelopen zaterdag sneuvelde het kwalificatierecord van Juan-Pablo Montoya uit 2004 (1.19.525) doordat Kimi Raikkonen met zijn Ferrari de snelste kwalificatieronde ooit liet noteren: 1.19.119. De snelste raceronde staat nog altijd op naam van Rubens Barrichello, die in 2004 1.20.089 klokte in zijn Ferrari met Brembo-remsysteem. Lewis Hamilton was afgelopen zondag tijdens de race de snelste met 1.22.497.

Topsnelheid

De aanpassingen aan het circuit hebben geleid tot een aanzienlijke toegenomen kracht op de remsystemen van de bolides, die een grotere remkracht genereren dan twee jaar geleden. Daar komt bij dat door de geringe hoeveelheid neerwaartse druk voor maximale topsnelheid op de lange rechte stukken, bijzonder hard wordt geremd in de remzones. Dit maakt het lastig om de remmen optimaal te doseren. Volgens Brembo-technici, die de 21 circuits voor het Wereldkampioenschap F1 met elkaar vergeleken, vergt het Autodromo Nazionale Monza bijzonder veel van de remmen.

Remkrachten tijdens Grand Prix

Drie jaar geleden behaalden de snelste eenzitters op Monza tijdens de kwalificatie een gemiddelde snelheid van 250 km/u, terwijl Kimi Raikkonen tijdens zijn pole position-ronde dit jaar het snelste gemiddelde ooit reed: 263,587 km/u. Uiteraard is de tijd dat er wordt geremd kort: slechts 12% van de gehele raceduur. Een ander laagterecord is dat de coureurs slechts zesmaal per ronde remmen. Monaco telt twaalf remzones, Boedapest en Bakoe elf. Gemiddeld worden de remmen 9,9 seconden per ronde bediend, een getal waar alleen het Spielberg-circuit (Red Bull Ring) in Oostenrijk onder duikt, maar die baan is bijna anderhalve kilometer korter. Het feit dat er heel weinig remzones zijn, waar overal bijzonder hard wordt geremd, leidt tot een gemiddelde piekvertraging van 5,6 G.

56 ton

De minst uitdagende remzone is die voor bocht 7, waar de vertraging 5,1 G bedraagt. Een waarde die overigens bij nog geen enkele bocht werd bereikt in alle verreden GP-races dit jaar. De combinatie van hard remmen, gecompenseerd door de zeer weinige remzones, resulteert in een hoeveelheid gegenereerde remenergie van elke auto tijdens de race die in lijn ligt met die in andere GP-races. De 156 kWh hier komt overeen met het vermogen dat werd geregistreerd op de circuits van Barcelona en Bakoe. Van de startgrid tot de finishvlag oefent elke coureur een kracht uit op het rempedaal van 56 ton. Praktisch komt dit neer op ruim 1.050 kg elke ronde, waarvoor de rijders over een uitstekende conditie moeten beschikken, net als om de hoge G-krachten in de snelle bochten te kunnen doorstaan.

Meest veeleisende remzones 

Alle zes remzones op het Autodromo Nazionale Monza worden gezien als zeer belastend voor de remmen. Het zwaarst is de laatste bocht voor start en finish: de bolides komen hier aan met zo’n 314 km/u en binnen slechts 72 meter moeten ze afremmen tot 205 km/u. Een afstand die overeenkomt met tweederde van de hoogte van de kathedraal van Milaan. Om dit te bereiken, remmen de coureurs gedurende 1,22 seconden af met een kracht van 211 kg op het rempedaal, waarbij zijzelf een kracht ondergaan van 6,7 G.

Indrukwekkend

Ook het remmen voor bocht 4 is indrukwekkend: de auto’s vertragen hier van 326 km/u tot 117 km/u in een luttele 2,37 seconden en 127 meter. De kracht op het rempedaal is 176 kg en de piekvertraging is 5,7 G, dezelfde kracht als die de aeronautische pakken van straaljagerpiloten 20 jaar geleden gegarandeerd moesten kunnen weerstaan om hen tegen de G-krachten te beschermen. In absolute getallen is de langste remzone die voor de eerste bocht: hier hebben de coureurs 140 meter om af te remmen van 320 km/u tot 80 km/u. Dit alles in slechts 2,60 seconden, dankzij een kracht van 165 kg op het rempedaal. De krachten die coureurs in de opeenvolgende bochten 6, 7 en 8 te verwerken krijgen, zijn ongelooflijk: drie remzones met vertragingen tussen de 5 en 5,5 G en krachten op het rempedaal van 180, 165 en 166 kg. Deze serie remacties is letterlijk adembenemend en vergt een absoluut scherpe geest van de coureurs om het beste uit hun Brembo-remmen te halen.

Brembo-erelijst 

Tot de race van 2018 werden 24 van de 43 Grand Prix’ van Italië waaraan Brembo deelnam gewonnen door een F1-auto uitgerust met een Brembo-remsysteem. Ferrari schreef hiervan 11 zeges op zijn naam, maar de Scuderia had op Monza niet meer gewonnen sinds 2010 en ook 2018 eindigde voor het team in mineur. Sebastian Vettel schreef de Italiaanse Grand Prix weliswaar eerder op zijn naam, maar dat was in een Toro Rosso en Red Bull, nooit in een Ferrari. Mercedes daarentegen, boekte dit jaar op Monza zijn vijfde overwinning op rij.