Na de groeiende achterstand van Red Bull op Mercedes en vooral Ferrari, hadden weinigen het zien aankomen. Toch flikte Max Verstappen in Mexico wat voor onmogelijk was gehouden, door op zaterdag poleposition te pakken, zijn tweede ooit. De vreugde was echter van korte duur. Omdat Max een gele vlag had genegeerd, als gevolg van een harde crash van Bottas vlak voor het einde van Q3, werd hij drie plaatsen teruggezet op de startgrid.
Verstappen plankgas langs geel
Er was geen discussie over mogelijk. In de laatste run van Q3, waarin Verstappen de snelste tijd al had staan, schoof Bottas in de laatste bocht voor start/finish hard de baanafzetting in. Er werd geel gezwaaid en Vettel, die direct achter Bottas reed, deed wat je dan verplicht bent als coureur: van je gas af. Dat had Max dus ook moeten doen, maar hij hield zijn rechtervoet strak op de plank en verbeterde zelfs zijn polepositiontijd nog eens met twee tienden. De wedstrijdleiding kon niet anders dan een gridstraf uitdelen. Verstappen verloor zo de tweede pole uit zijn carrière en moest vanaf P4 starten. Hierdoor stonden Leclerc en Vettel op zondag met hun Ferrari’s op de eerste startrij en schoof Hamilton door naar P3, naast Max. Daarachter Albon en Bottas, voor Sainz en Norris. Kvyat en Gasly deelden de vijfde rij.
Touché met Hamilton
Door zijn terechte gridstraf zou het voor Verstappen lastig worden zijn derde zege op rij te boeken in Mexico. Maar het zou nog erger worden. Max had een uitstekende start en stak zijn Red Bull aan de binnenkant van Hamiltons Mercedes. Hij leek hiermee als derde de eerste bocht in te duiken, achter beide Ferrari’s. Hamilton verdedigde zijn positie echter als een kampioen, terwijl de Red Bull van Verstappen begon te schuiven en de Mercedes raakte. Voor bocht 2 ging Hamilton vervolgens dwars, waardoor hij de lijn van Verstappen blokkeerde. Beiden schoven onderstuurd naar buiten en moesten uitwijken door het gras, waardoor ze bocht 3 misten en meerdere posities verloren. Hamilton keerde als vijfde terug op het asfalt, Verstappen als achtste. Albon en Sainz profiteerden het meest en pakten eenvoudig de derde en vierde plaats. Ook in het middenveld waren de nodige touchés. Het opruimen van de brokstukken leidde tot een Virtual Safety Car.
Max rijdt lek
De Ferrari’s op kop maakten het elkaar niet gemakkelijk in de eerste ronde. Vettel raakte Leclerc zelfs even op zijn rechterachterwiel. De Red Bull van Verstappen was onbeschadigd en hij maakte zich op voor een inhaalrace. Zijn eerste prooi was Valtteri Bottas op P7, die hij in de vierde ronde verraste met een inhaalactie bij het ingaan van het stadion. Bottas raakte hierbij echter met zijn voorvleugel de rechterachterband van de Red Bull, wat Max een lekke band opleverde. Terug naar de pits dus en Verstappen moest vanaf achteraan helemaal opnieuw beginnen. Het zou hem na een fraaie inhaalrace uiteindelijk nog de zesde plaats brengen, ruim een minuut achter winnaar Hamilton. En dat met een snelle Red Bull, die mogelijk had kunnen meestrijden om de zege.
Eén of twee stops?
Voorafgaand aan de race was al duidelijk dat in Mexico veel zou afhangen van de bandenstrategie en het heel houden van de banden door de coureurs. De top 6 van de startgrid was op de gele Mediums gestart. Van hen kwam Albon als eerste naar binnen om in de 15e ronde van geel naar geel te wisselen. Dat betekende dus een tweestopper. Leclerc volgde zijn voorbeeld een ronde later en moest dus ook nog een keer stoppen om aan het bandenreglement te voldoen. Mercedes koos voor een andere tactiek. Hamilton ging de 24e ronde naar binnen voor de witte, harde compound, wat duidde op een éénstopper. Zoals we intussen van Hamilton gewend zijn, trok hij die keuze regelmatig via de boordradio in twijfel. Het leek hem veel te vroeg om de race op die banden te kunnen uitrijden, maar het verdere verloop van de race zou zijn teamleiding uiteindelijk gelijk geven.
Schijnspanning
Ook Bottas, in een geheel nieuw opgebouwde Mercedes na zijn crash in de kwalificatie, stapte in de 37e ronde over op de witte harde band, gevolgd door Vettel een ronde later. Leclerc maakte zijn tweede stop in de 44e ronde voor witte banden en een ronde later volgde Albon zijn voorbeeld. Hamilton lag nu op kop, voor Vettel, Bottas en Leclerc, die de snelste raceronde zou noteren. Het zag er tot het einde toe spannend uit – de eerste vier auto’s zaten binnen 6 seconden van elkaar – maar deze spanning leidde helaas niet tot de gehoopte duels tot aan de finishvlag. Voor strijd op de baan moest je bij de ‘best of the rest’ zijn, bijvoorbeeld bij Daniel Ricciardo en Sergio Pérez, de thuisfavoriet, om P7. Ondanks fel aandringen van Ricciardo, waarbij hij zich zelfs een keer flink verremde en doorschoof, hield Pérez zijn plaats vast. De race werd gewonnen door Hamilton, voor Vettel, Bottas, Leclerc, Albon en Verstappen. Hamilton kan zich nog geen kampioen 2019 noemen, maar als alles komend weekend in de Verenigde Staten normaal verloopt, pakt hij daar zijn zesde wereldtitel. Wie weet, kan Verstappen die race wel weer de strijd aangaan om een podiumplaats. Op Circuit of the Americas van 1 t/m 3 november.
Autódromo Hermanos Rodríguez vergt veel van banden én van remmen
De 18e ronde van het wereldkampioenschap Formule 1 2019 werd verreden op het Autódromo Hermanos Rodríguez. Het circuit is vernoemd naar de Mexicaanse gebroeders Ricardo en Pedro Rodriguez, beiden Formule 1-coureurs en allebei gestorven in het harnas tijdens een race.
Brembo beschikt over drie fabrieken in Mexico, in Puebla, Apodaca en Escobedo. Die in Escobedo, geopend in 2016, meet meer dan 35.000 vierkante meter en heeft een productiecapaciteit van 2 miljoen lichtmetalen remklauwen per jaar.
Hete remmen
Hoewel het circuit 2.229 meter boven zeeniveau ligt, levert die hoge ligging geen problemen op voor de remsystemen. Wat wel hoge eisen stelt aan de remmen zijn de hoge topsnelheden. Vorig jaar behaalde Kimi Raikkonens Ferrari hier een top van 362 km/u. Naast snelheid, kan ook de temperatuur van het asfalt flink van invloed zijn op de temperatuur van de remschijven en remklauwen. Vorig jaar liep de asfalttemperatuur op tot 44 °C. Ook de toenemende grip van de banden op het asfalt gedurende het raceweekend zorgt ervoor dat de remkrachten die worden overgedragen aan het baanoppervlak toenemen. Volgens de Brembo-technici die alle F1-circuits hebben beoordeeld, is het Autódromo Hermanos Rodríguez bijzonder veeleisend voor de remmen. Op een schaal van 1 tot 5 scoort het circuit een 5 als moeilijkheidsgraad.
Remkrachten tijdens de Grand Prix
Voor 10 van de 17 bochten op het circuit wordt er geremd. Vooral in de eerste sectie van het circuit, met twee DRS-zones, krijgen de remmen het zwaar te verduren. Gemiddeld remt elke coureur 15 seconden per ronde, wat neerkomt op 20% van de race. Het bochtige midden- en laatste deel van het circuit zorgt ervoor dat de gemiddelde vertragingspiek relatief laag is. Deze komt niet boven de 3,3 G uit, een van de laagste waarden van alle circuits op de F1-kalender. Daar staat tegenover dat de remenergie die een Formule 1-auto gedurende de race genereert weer wel tot de hoogste behoort van het hele GP-seizoen: 258 kWh. Dat is tweemaal zo hoog als tijdens de Grand Prix van Engeland. De benodigde pedaalkracht die een coureur van start tot finish uitoefent, is gemiddeld voor het wereldkampioenschap: minder dan 53 ton.
Meest veeleisende remzones
Van de 10 remzones op het Autódromo Hermanos Rodríguez kwalificeren de Brembo-technici er 3 als uitdagend, geen enkele is gemiddeld en 7 gelden er als licht. Het meest veeleisende rempunt is dat na start en finish. Hier komen de bolides met ruim 350 km/u aan en remmen af tot 110 km/u over een afstand van nauwelijks 145 meter. Om dit voor elkaar te krijgen, trappen de coureurs gedurende 2,52 seconden met 177 kg op het rempedaal, waarbij zij een vertragingskracht ondergaan van 5,4 G. Bij bocht 4, ook aan het eind van een recht stuk waar de coureurs DRS kunnen activeren, hebben zij 2,43 seconden om van hun racelijn te komen. Hier komen de auto’s aan met 338 km/u en remmen af tot 105 km/u met een kracht van 166 kg op het rempedaal. Voor bocht 12 heuvelopwaarts is slechts 1,93 seconden over 114 meter nodig om af te remmen van 324 km/u tot 137 km/u. De vertragingskracht van 4,6 G laat zien dat het remmen hier niet kan worden onderschat , net als de 114 kg die nodig is op het rempedaal. Op de rechte stukken voor bocht 5, 6 en 7 remmen de coureurs korter dan 65 meter, terwijl de remvertraging in deze drie remzones nergens meer is dan 85 km/u.
Brembo-erelijst
Van de laatste 11 Grand Prix’ van Mexico waar ze aan deelnamen, won er 7 maal een auto met Brembo-remmen. In 2017 pakte Ferrari de poleposition en liet men de snelste raceronde noteren, maar sinds 1990 heeft er geen Ferrari meer gewonnen in Mexico.
Bron en animatie: Brembo.com
Afbeelding: Shutterstock
Meer van dit onderwerp weten?
Ander nieuws?
Nooit meer het laatste nieuws missen?
Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief en blijf altijd op de hoogte.